ناز دار پسر

شیرینکم

تموم زندگیم

این روزها دارم حس میکنم بزرگ شدنت رو

از کوتاهی بلوز وشلوارهای پارسالت،از شیرین زبونیهات که کلمه های اشتباه قبلو الان دیگه درست میگی،از سرگرم کردن خودت که زیاد بهم کار نداری،از کم شدن بغل کردنت وبوسیدنت که این خیلی ناراحتم میکنه.

اگه تو نبودی مطمئنم که الان به شدت درگیر خودم بودم وهی برای خودم غم وغصه جدید دست وپا میکردم...

هی دنبال انواع افسردگیها برای خودم بودم...

هی از دست روزگار مینالیدم....

اما...اما

الان نه...اونقد در تو غرق شدم که حاضز نیستم کسی برای نجاتم بیاد

اونقد مشغول توام که خودم رو به دست باد سپردم

اونقد سرشار آرامشم که هی دارم روز به روز چاقتر میشم

آخه کمی که استرس میگیرم لاغر میشم واز غذا میوفتم ولی الان همونطوری دارم میرم بال

وسط مطلب عاشقانه چی نوشتم مادری

کلا با تو خوبه حالم وشکر.