17ماه قشنگ

آسمان باتمام سخاوت خود این روزها بر دامان زمین مرواریدهای نیلگونش را میباراند.

زمین با تمام مهربانیش پذیرای دل پر غصه آسمان است.گویی دل آسمان غصه های فرو خفته ای دارد که اینگونه میبارد.

اما در میان تمام این آمد وشدهای طبیعت در گوشه ای از شهر خانه ای سوسو میزند که گرمای خانه بسی لذت بخش ومفرح است.خانه ای که پر شده است از صدای خنده های فرشته ای که هر روز بر وسعت بالهایش افزوده میشود.

هر روز غروب در کنار پنجره به آسمان مینگرم وفخر میفروشم به او که تو ،گرچه نالانی وسرد اما من در کنار خود فرشتگانی دارم به وسعت عشق.

همسری مهربان وکودکی شیرین.

شمارش ماه کم است،میخواهم قرن ها را با تو به نظاره بنشینم عروسکم.

17ماه پرستاره در آسمان زندگیت مبارک.