پسر خوب مامان

پسرکم،شیرین زبونم

خدا رو شکر که تو اینقد عاقل وآرومی.خدارو شکر که جزء بچه های شیطون نیستی.

تو یه جمعی یکی از بچه های فامیل بود،فوق العاده شیطون وخطری و تو چقد آروم ومحتاط بودی در کنارش.بهت افتخار کردم گرچه بیشترش کار ژنه ولی در کل آرومی.

مکالمات این روزهای ما؛

میریم دستشویی بهم میگی مامان فقط پا نگیر.یعنی شلوارو کامل در بیارم که راحت جولان بدی برای خودت،آخه هر کاری میکنم عادت به نشستن نداری منم برای اینکه دم به دقیقه پاهاتو کامل نشورم هر از چندی پاتو میگیرم.نمیدونم درسته یا نه ولی لا اقل سرما نمیخوری.گرچه هر بار آبکشی میشی.

بهت میگم برو از اتاقت یه چیز بیار میگی هاپو داره میگم کو ...جای لباست رو نشون میدی که شکل سگه.میگم اون عروسکه.حالا هی میری میگی عروسکه نترس.

یه برنامه شبکه پویا در مورد درد دندون بود اینقد دلت برای عروسکه سوخته بود هی به پسره میگفتی گریه نکن نازی.بغضم گلوتو گرفته بود.کلی غصه داشتی بس که مهربونی.

امروز سنجش بینایی رفتیم بازم گریه کردی آخه اونهمه بچه یعنی تا حالا دکتر نرفتن که بترسن وفقط تو باید گریه کنی؟

بهم میگی مامان پفک بعد خودت میگی نه پفک خوب نیست،شیر مقبیه(مقوی)،آمیسا مقبیه،شکلات مقبیه...یعنی من خرم؟

هنوز چشم باز نکرده صبح میگی بریم صبونه اونوقت فقط یه لیوان چایی شیرین میخوری با یه لقمه کوچولوی نون.

دلم میخاد یه آزمایش انگل بدی ولی از تست خونش میترسم چون میشناسمت.آزمایشگاه کونفیکون میشه از گریه هات.

خیلی خوبه که حرف میزنی

خوبه که عاقلی

خوبه که هستی

چقدر به تو محتاج بودم