آقای وحدتی

میری جلوی آینه به خودت میگی سلام خوبی خوشی سلامتی.من دارم میرم آقای وحدتی.

آخه این تعطیلات دایی رضا هی صدات میکرد نیکان وحدتی بس که آهنگاشو میخونی.

بچه ام دو شخصیتی شد دایی رضا.

عاشق این جمله توام که دوست داری چیزی نگه داری تو دستت به جای اینکه بگی بده نگهدارم میگی مامانی بده نیگر وایسم.هرچی هم درستشو میگم همون نیگر وایسمه.

برای بازی همش میگی بریم اتاقم.یعنی دیوانه میکنی منو پدرتو.اونوقت که پیروز شدی ما اومدیم تو اتاق گولمون میزنی مثلا هی میگی ببین چقد اسباب بازی دارم.تو هم میخای؟برات میخرم.ماهم دیگه خر میشیم.البته ببخشید.

هر کاری که نیاز به زحمت داشته باشه هی با خودت میگی به قول پارسا تلاش کن.این منو شگفت زده میکنه که این جمله رو چطور تو ذهنت حلاجی کردی واینقد درست به کار میبری.به قول،تلاش کن.

تو استثنا نیستی

اما من از تو بتی ساختم

در ذهن مادرانه ام

در حس کنجکاویت شکر میکنم به اویی که تو را در آغوشم نهاد.

شکرت رب رحمانم